Ρεφλεξολογία ή αντανακλαστική πιεσοθεραπεία
Η ρεφλεξολογία είναι αφάρμακος διά χειρών θεραπεία, η οποία εφαρμόζεται στα πέλματα . Σε κάθε πέλμα υπάρχουν περισσότερες από επτάμιση χιλιάδες νευρικές απολήξεις. Επομένως σε μια ρεφλεξολογική συνεδρία διεγείρουμε κατά προσέγγιση δεκαπέντε χιλιάδες νευρικές απολήξεις!
Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από άγχος και νευρικές εντάσεις. Το 75% περίπου των αντιμετωπιζόμενων διαταραχών συνδέεται με το στρες. Με την ρεφλεξολογία μειώνεται το άγχος, χαλαρώνουν οι εντάσεις και ελευθερώνονται οι θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος.
Ο ρεφλεξολόγος, όταν πιέζει τα διάφορα αντανακλαστικά σημεία, στοχεύει την εναρμόνιση μεταξύ τους και την ενεργοποίηση της αυτοθεραπευτικής ικανότητος του οργανισμού. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο οργανισμός έχοντας ως βασικό τρόπο λειτουργίας την ομοιόσταση* δέχεται και διαχειρίζεται τα ερεθίσματα μίας ρεφλεξολογικής συνεδρίας είτε για να αυξήσει/διεγείρει κάποιες οργανικές/ορμονικές λειτουργίες είτε για να τις μειώσει/κατευνάσει.
Και στις δύο περιπτώσεις οι ρεφλεξολογικές πιέσεις στα πέλματα διεγείρουν νευρώνες, οι οποίοι αφενός μεν ευνοούν την παραγωγή ενδορφινών( κατευνάζουν ψυχικές εντάσεις και σωματικούς πόνους) και αφετέρου δε, καθώς περνούν μέσα από γάγγλια** , μεταδίδουν ερεθίσματα σε άλλους νευρώνες που προέρχονται από άλλα σημεία ή όργανα του σώματος και κάπως έτσι επιδρά στο υπόλοιπο σώμα η πίεση των νευρικών απολήξεων στα πέλματα.
Όλες οι λειτουργίες του οργανισμού εναρμονίζονται και διευκολύνεται η διαδικασία αυτοθεραπείας του ατόμου:
-Καλυτερεύει η κυκλοφορία
-Ενισχύεται το ανοσοποιητικό
-Εξισορροπεί το ορμονικό
-Λειτουργούν καλύτερα τα απεκκριτικά όργανα και έτσι αποτοξινώνεται ο οργανισμός.
Η εμφάνιση της ρεφλεξολογίας ξεκινάει στα αρχαία χρόνια ως εμπειρική θεραπευτική μέθοδος της εποχής. Στις ημέρες μας η εφαρμογή της -παρά τα όποια αποτελέσματα μπορεί να έχει και τις όποιες πληροφορίες μπορεί να παρέχει στον ρεφλεξολόγο ως προς την κατάσταση του πάσχοντος- δεν παύει να αποτελεί κομμάτι μίας πολύ πρωταρχικής ιατρικής πρακτικής του ανθρώπου και ως εκ τούτου δεν διαθέτει το τεχνολογικό υπόβαθρο και επομένως την αυτονόητη εξουσιοδότηση, να πραγματοποιεί επίσημη ιατρική διάγνωση.
Μπορεί όμως ο ολοκληρωμένα εκπαιδευμένος ρεφλεξολόγος σύμφωνα με τις ρεφλεξολογικές και ανατομικές/φυσιολογικές γνώσεις του αλλά και με βάση τα συμπτώματα, που εκδηλώνει ο πάσχων, να βοηθήσει στην εξισορρόπηση του οργανισμού. Με τις τεχνικές των ρεφλεξολογικών χειρισμών μπορούμε να βοηθήσουμε να θεραπευθούν δυσλειτουργίες, αλλά δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε ασθένειες! Μπορούμε να βοηθήσουμε για κάποια συμπτώματα ασθενειών, αλλά όχι για τις ίδιες τις ασθένειες. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων με πόνο, πάσχουν από δυσλειτουργίες και όχι από ασθένειες.
Η Ρεφλεξολογία μπορεί να βοηθήσει σε πολλά προβλήματα υγείας και κυρίως είναι μια πολύ καλή μέθοδος πρόληψης. Είναι τελείως ακίνδυνη, δεν προβαίνει και δεν επεμβαίνει σε ιατρική πράξη, δεν δίνονται φαρμακευτικές συνταγές, ούτε καταργούνται αυτές των γιατρών. Μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με την κλασσική ιατρική ή με οποιαδήποτε άλλη φυσική συμπληρωματική μέθοδο με καλύτερα αποτελέσματα.
Το πλεονέκτημα των παραδοσιακών θεραπευτικών μεθόδων έγκειται στο άγγιγμα του θεραπευτή προς τον θεραπευόμενο. Η “θεραπευτική σχέση” βασίζεται στην εμπιστοσύνη, χάρη στην οποία ο πάσχων σταδιακά “αφήνεται”, “ξεκλειδώνει” και απελευθερώνει το συναισθηματικό και σωματικό στρες. Έχοντας ως δεδομένη στις ημέρες μας την ψυχική και σωματική απομόνωση και εσωστρέφεια του ανθρώπου, η ρεφλεξολογία έρχεται με διάκριση και ταπεινότητα( μέσω του αγγίγματος των πελμάτων), να προσφέρει στον άνθρωπο παρηγοριά και ανακούφιση από τις καθημερινές προκλήσεις, τις οποίες πολλές φορές αδυνατεί να διαχειριστεί με αποτελεσματικό και ανώδυνο τρόπο.
Τελειώνοντας αξίζει να αναφέρουμε την αξία της άσκησης στην φύση και την ευκαιρία, που μας προσφέρει για φυσική-ενεργητική και βεβαίως δωρεάν ρεφλεξολογία μέσω της ξυπόλητης βαδίσεως .
*η διαρκής τάση αναπληρώσεως των θρεπτικών στοιχείων στο αίμα, η αποκατάσταση τραυματισμών και γενικά η άμεση αντίδραση και προσαρμογή του οργανισμού σε οποιοδήποτε ερέθισμα κι αν δεχθεί.
**“κόμβοι” συναντήσεως πολλών νευρώνων.
Γεώργιος Καλαράς,
καθηγητής φυσικής αγωγής/ρεφλεξολόγος
lesvosreflexology.blogspot.com/6945078686
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
αναπνευστικές ασκήσεις
παρακάτω παρουσιάζονται μερικές βασικές ασκήσεις προαγωγής και βελτιώσεως της αναπνοής μας
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
Τεχνικές σχετιζόμενες με αναπνοή:
α) Κοιλιακή-διαφραγματική αναπνοή: Ύπτια θέση, δεξιά παλάμη στην κοιλιά-αριστερή παλάμη στο στήθος, εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνει η κοιλιά και ανεβαίνει η παλάμη, εκπνέω νιώθοντας ότι ξεφουσκώνει η κοιλιά και κατεβαίνει η παλάμη. Εισπνέω από τη μύτη μετρώντας ίσο χρόνο με τον αντίστοιχο της εκπνοής πάλι από τη μύτη. Έως 10 κοιλιακές αναπνοές καθημερινά, πρωί ή και βράδυ. Σταδιακά επιμηκύνω το χρόνο εισπνοής-εκπνοής(2 δευτ. εισπνοή-2 δευτ. εκπνοή,3-3, 4-4). Ο χρόνος ποικίλει επίσης αναλόγως και της ποσότητος του εισπνεόμενου και εκπνεόμενου αέρα. Όσο επιμυκήνεται ο χρόνος τόσο επιβραδύνεται η κίνηση διαστολής. Η εξέλιξη της ασκήσεως εκτελείται σε όρθια θέση του κορμού.
β) Πλευρική αναπνοή: Κορμός όρθιος, παλάμες πλάγια ακουμπούν στα πλευρά, εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνουν οι πνεύμονες προς το πλάι, εκπνέω νιώθοντας ότι τα πλευρά πιέζουν από το πλάι προς τα μέσα.
Συνδυασμός κοιλιακής και πλευρικής αναπνοής: Κορμός όρθιος, παλάμη στην κοιλιά-εισπνοή 2 δευτερόλεπτα, μεταφορά παλαμών στα πλευρά-συνεχίζω την εισπνοή για 2 επιπλέον δευτερόλεπτα, εκπνέω 4 δευτερόλεπτα. Έως 10 αναπνοές. Προσπαθώ κι εδώ να επιμηκύνω το χρόνο αναπνοής.
γ) Θωρακική αναπνοή: Εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνει το στήθος.
Συνδυασμός κοιλιακής-πλευρικής-θωρακικής αναπνοής: Προσθέτω στον προηγούμενο συνδυασμό επιπλέον 2 δευτερόλεπτα εισπνοής με αντίστοιχο φούσκωμα του στήθους, εκπνέω 6 δευτερόλεπτα. Ισχύουν επαναλήψεις και χρόνος αναπνοής όπως και προηγουμένως
δ) Υπερθωρακική αναπνοή: Εισπνέω θωρακικά για 2 δευτερόλεπτα, συνεχίζω για επιπλέον 2 δευτερόλεπτα ανασηκώνοντας τους ώμους, συνεχίζω για επιπλέον 2 δευτερόλεπτα τραβώντας τους ώμους πίσω και ανοίγοντας τα χέρια πλάγια κάτω, εκπνοή για 6 δευτερόλεπτα. Ισχύουν επαναλήψεις και χρόνος αναπνοής όπως προηγουμένως.
ε) Πλήρης ρυθμική αναπνοή: Συνδυασμός όλων των παραπάνω. Εισπνέω για 5 δευτερόλεπτα. 1 δευτερόλεπτο κοιλιά-1 δευτερόλεπτο πλευρά-1 δευτερόλεπτο στήθος-1 δευτερόλεπτο ανασήκωμα ώμων-1 δευτερόλεπτο έκταση ώμων και χεριών πίσω, εκπνέω για πέντε δευτερόλεπτα. Η εξέλιξη της πλήρους ρυθμικής αναπνοής μετά από την επιμύκηνση του χρόνου(2 ή 3 ή περισσότερα δευτερόλεπτα σε κάθε επίπεδο) είναι το κράτημα του αέρα για 2 δευτερόλεπτα πριν από την εκπνοή και αντίστοιχο κράτημα της άπνοιας για 2 δευτερόλεπτα πριν από την επόμενη εισπνοή.
Η πλήρης ρυθμική αναπνοή αποτελεί άσκηση χαλάρωσης, συγκέντρωσης, ενδυνάμωσης. Οπωσδήποτε δεν είναι εφικτή στην καθημερινή μας φυσιολογική αναπνοή, αλλά η συχνή εξάσκηση τη βελτιώνει αυξάνοντας το ποσοστό πνευμονικού αερισμού καθώς επίσης και τον όγκο του εισπνεόμενου αέρα κατά την αναπνευστική λειτουργία.
-Ο χρόνος εισπνοής-εκπνοής-κρατήματος είναι ανάλογος της προσωπικής επιλογής του καθενός.
- Η αναπνοή πρέπει να είναι αβίαστη με έμφαση στη διάρκεια, υπομονή, επιμονή.
- Η εκπνοή με ορμή καθαρίζει τους πνεύμονες.
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
Τεχνικές σχετιζόμενες με αναπνοή:
α) Κοιλιακή-διαφραγματική αναπνοή: Ύπτια θέση, δεξιά παλάμη στην κοιλιά-αριστερή παλάμη στο στήθος, εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνει η κοιλιά και ανεβαίνει η παλάμη, εκπνέω νιώθοντας ότι ξεφουσκώνει η κοιλιά και κατεβαίνει η παλάμη. Εισπνέω από τη μύτη μετρώντας ίσο χρόνο με τον αντίστοιχο της εκπνοής πάλι από τη μύτη. Έως 10 κοιλιακές αναπνοές καθημερινά, πρωί ή και βράδυ. Σταδιακά επιμηκύνω το χρόνο εισπνοής-εκπνοής(2 δευτ. εισπνοή-2 δευτ. εκπνοή,3-3, 4-4). Ο χρόνος ποικίλει επίσης αναλόγως και της ποσότητος του εισπνεόμενου και εκπνεόμενου αέρα. Όσο επιμυκήνεται ο χρόνος τόσο επιβραδύνεται η κίνηση διαστολής. Η εξέλιξη της ασκήσεως εκτελείται σε όρθια θέση του κορμού.
β) Πλευρική αναπνοή: Κορμός όρθιος, παλάμες πλάγια ακουμπούν στα πλευρά, εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνουν οι πνεύμονες προς το πλάι, εκπνέω νιώθοντας ότι τα πλευρά πιέζουν από το πλάι προς τα μέσα.
Συνδυασμός κοιλιακής και πλευρικής αναπνοής: Κορμός όρθιος, παλάμη στην κοιλιά-εισπνοή 2 δευτερόλεπτα, μεταφορά παλαμών στα πλευρά-συνεχίζω την εισπνοή για 2 επιπλέον δευτερόλεπτα, εκπνέω 4 δευτερόλεπτα. Έως 10 αναπνοές. Προσπαθώ κι εδώ να επιμηκύνω το χρόνο αναπνοής.
γ) Θωρακική αναπνοή: Εισπνέω νιώθοντας ότι φουσκώνει το στήθος.
Συνδυασμός κοιλιακής-πλευρικής-θωρακικής αναπνοής: Προσθέτω στον προηγούμενο συνδυασμό επιπλέον 2 δευτερόλεπτα εισπνοής με αντίστοιχο φούσκωμα του στήθους, εκπνέω 6 δευτερόλεπτα. Ισχύουν επαναλήψεις και χρόνος αναπνοής όπως και προηγουμένως
δ) Υπερθωρακική αναπνοή: Εισπνέω θωρακικά για 2 δευτερόλεπτα, συνεχίζω για επιπλέον 2 δευτερόλεπτα ανασηκώνοντας τους ώμους, συνεχίζω για επιπλέον 2 δευτερόλεπτα τραβώντας τους ώμους πίσω και ανοίγοντας τα χέρια πλάγια κάτω, εκπνοή για 6 δευτερόλεπτα. Ισχύουν επαναλήψεις και χρόνος αναπνοής όπως προηγουμένως.
ε) Πλήρης ρυθμική αναπνοή: Συνδυασμός όλων των παραπάνω. Εισπνέω για 5 δευτερόλεπτα. 1 δευτερόλεπτο κοιλιά-1 δευτερόλεπτο πλευρά-1 δευτερόλεπτο στήθος-1 δευτερόλεπτο ανασήκωμα ώμων-1 δευτερόλεπτο έκταση ώμων και χεριών πίσω, εκπνέω για πέντε δευτερόλεπτα. Η εξέλιξη της πλήρους ρυθμικής αναπνοής μετά από την επιμύκηνση του χρόνου(2 ή 3 ή περισσότερα δευτερόλεπτα σε κάθε επίπεδο) είναι το κράτημα του αέρα για 2 δευτερόλεπτα πριν από την εκπνοή και αντίστοιχο κράτημα της άπνοιας για 2 δευτερόλεπτα πριν από την επόμενη εισπνοή.
Η πλήρης ρυθμική αναπνοή αποτελεί άσκηση χαλάρωσης, συγκέντρωσης, ενδυνάμωσης. Οπωσδήποτε δεν είναι εφικτή στην καθημερινή μας φυσιολογική αναπνοή, αλλά η συχνή εξάσκηση τη βελτιώνει αυξάνοντας το ποσοστό πνευμονικού αερισμού καθώς επίσης και τον όγκο του εισπνεόμενου αέρα κατά την αναπνευστική λειτουργία.
-Ο χρόνος εισπνοής-εκπνοής-κρατήματος είναι ανάλογος της προσωπικής επιλογής του καθενός.
- Η αναπνοή πρέπει να είναι αβίαστη με έμφαση στη διάρκεια, υπομονή, επιμονή.
- Η εκπνοή με ορμή καθαρίζει τους πνεύμονες.
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
Νευρορεφλεξολογία-ΜΝΤ
Το νευρικό σύστημα είναι αυτό που διαχειρίζεται τον οποιοδήποτε πόνο. Για παράδειγμα ένας μυς δεν προκαλεί πόνο. Ούτε τα όργανα και ούτε οι αρθρώσεις. Ο πόνος αφορά αποκλειστικά τα νεύρα.
Το σώμα δεν διαιρείται σε διαφορετικά συστήματα. Το σώμα και ο νους αποτελούν ενιαία ολότητα. Το μυικό σύστημα αφορά την κίνηση κι επίσης προστατεύει-περιβάλλει τα εσωτερικά μας όργανα, τα οποία συνδέονται με το μυικό σύστημα μέσω της περιτονίας. Άρα το σύστημα των σπλαχνικών οργάνων εμπεριέχει επίσης κίνηση. Όταν τα όργανά μας είναι δυσκίνητα ή μπλοκαρισμένα, τότε ασθενούμε. Επίσης όταν έχουμε περιορισμούς στο μυοσκελετικό μας σύστημα, τότε έχουμε πόνους.
Το μυοσκελετικό και τα σπλαχνικά συστήματα κινούνται μαζί. Το πιο απειροελάχιστο μέρος του σώματος κινείται, όπως τα μάτια, οι τρίχες στη μύτη και στα αυτιά, η γνάθος.
Παντού στο σώμα μας ενυπάρχουν κινητικές αλυσίδες. Οι σπλαχνικές αλυσίδες συνδέονται με τις μυοσκελετικές αλυσίδες. Προφανώς η κινητική ταύτιση αυτών των συστημάτων σημαίνει, ότι εννευρώνονται από τα ίδια νεύρα, ειδάλλως το νευρικό σύστημα δεν θα μπορούσε να ελέγξει αυτές τις κινητικές αλυσίδες. Το ζητούμενο είναι να εντοπιστεί σε ποιο σημείο αυτών των αλυσίδων υπάρχει δυσλειτουργία. Επίσης πρέπει να εντοπίσουμε σε ποια μέρη του νευρικού συστήματος υφίστανται παρόμοιες δυσλειτουργίες. Κι έτσι ουσιαστικά επιδιώκουμε να παρέμβουμε στο πληροφοριακό δίκτυο του εγκεφάλου και να αλλάξουμε τα ερεθίσματα, που κατευθύνονται προς τον εγκέφαλο, προκειμένου να επιστρέψουν στο σώμα οι κατάλληλες αποκρίσεις.
Με τις τεχνικές των σωματικών χειρισμών μπορούμε να θεραπεύσουμε δυσλειτουργίες, αλλά δε μπορούμε να θεραπεύσουμε ασθένειες!
Μπορούμε να βοηθήσουμε για κάποια συμπτώματα ασθενειών, αλλά όχι για τις ίδιες τις ασθένειες. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων με πόνο, πάσχουν από δυσλειτουργίες και όχι από ασθένειες.
Σε κάθε πέλμα διεγείρουμε πανώ από 7500 νευρικές απολήξεις. Επομένως σε μια ρεφλεξολογική συνεδρία διεγείρουμε κοντά στις 15000 νευρικές απολήξεις! Όλες αυτές οι απολήξεις καταλήγουν στο Ισχιακό νεύρο. Εισέρχεται στην Σ.Σ. από τους Ο-4 έως Ι-2. Από εκεί οποιοδήποτε ρεφλεξολογικό ερέθισμα διατρέχει ολόκληρη τη Σ.Σ. και καταλήγει στον εγκέφαλο. Μια ρεφλεξολογική συνεδρία λοιπόν παρέχει τεράστιο όγκο πληροφοριών προς τον εγκέφαλο.
Η νευρορεφλεξολογία λειτουργεί μέσω του νευρικού συστήματος και ως απόδειξη έχουμε τις άμεσες αντιδράσεις του οργανισμού. Παρόλα αυτά ακόμη δεν έχει εξακριβωθεί ο ακριβής μηχανισμός επίδρασής της στον εγκέφαλο.
Το νευρικό σύστημα αποτελείται από δύο λειτουργικά μέρη: το διαβιβαστικό και το διοικητικό. Οποιαδήποτε σωματική-οργανική λειτουργία επιτυγχάνεται μέσω νευρικού ερεθίσματος.
Η διαφορά μεταξύ ρεφλεξολογίας και νευρορεφλεξολογίας είναι, ότι στην πρώτη δουλεύουμε πάνω σε ζώνες, ενώ στη δεύτερη δουλεύουμε με ακρίβεια πάνω σε νεύρα. Και οι δύο πάντως χρησιμοποιούν το δίκτυο του νευρικού συστήματος.
Με τη νευρορεφλεξολογία μπορώ να επιδράσω επάνω σε ένα συγκεκριμένο νεύρο ή σύνδεσμο και να έχω βεβαίως επίδραση και σε όλους τους μύες ή όργανα, τα οποία εννευρώνονται από αυτό το νεύρο. Επί παραδείγματι το ισχιακό νεύρο δεν αφορά μόνο τους μύες του ποδιού, αλλά και τα νεύρα του κυκλοφορικού και λεμφικού δικτύου στο πόδι οπότε την ίδια στιγμή αλλάζω την κυκλοφορική και λεμφική ροή στο πόδι.
Έχουμε λοιπόν στο περιφερικό σύστημα συνδέσεις με σωματικούς κινητικούς νευρώνες, αυτόνομους νευρώνες κυκλοφορίας και λέμφου.
Το νευρικό σύστημα λειτουργεί σε διαδοχικά στάδια. Τα ερεθίσματα ξεκινούν από τα περιφερικά νεύρα, εισέρχονται στο νωτιαίο μυελό, και από εκεί στο εγκεφαλικό στέλεχος, κατόπιν στο μεσεγκέφαλο και τέλος στο φλοιό. Και οι αποκρίσεις ταξιδεύουν πίσω από τον φλοιό, στο μεσεγκέφαλο και στο στέλεχος, στο νωτιαίο μυελό και στο περιφερικό νεύρο.
Όποτε θέλουμε να επιδράσουμε στο νευρικό σύστημα(μέσω νευρο-ρεφλεξολογίας), οφείλουμε να σεβαστούμε αυτά τα στάδια. Πρέπει να δουλέψουμε βήμα βήμα από το περιφερικό σύστημα προς το ΚΝΣ και επιστρέφουμε στο περιφερικό. Και όταν δουλεύουμε πάνω στο νευρικό σύστημα, επιδρούμε στον έλεγχο του πόνου.
Το νευρικό σύστημα είναι αυτό που διαχειρίζεται τον οποιοδήποτε πόνο. Για παράδειγμα ένας μυς δεν προκαλεί πόνο. Ούτε τα όργανα και ούτε οι αρθρώσεις. Ο πόνος αφορά αποκλειστικά τα νεύρα.
Το σώμα δεν διαιρείται σε διαφορετικά συστήματα. Το σώμα και ο νους αποτελούν ενιαία ολότητα. Το μυικό σύστημα αφορά την κίνηση κι επίσης προστατεύει-περιβάλλει τα εσωτερικά μας όργανα, τα οποία συνδέονται με το μυικό σύστημα μέσω της περιτονίας. Άρα το σύστημα των σπλαχνικών οργάνων εμπεριέχει επίσης κίνηση. Όταν τα όργανά μας είναι δυσκίνητα ή μπλοκαρισμένα, τότε ασθενούμε. Επίσης όταν έχουμε περιορισμούς στο μυοσκελετικό μας σύστημα, τότε έχουμε πόνους.
Το μυοσκελετικό και τα σπλαχνικά συστήματα κινούνται μαζί. Το πιο απειροελάχιστο μέρος του σώματος κινείται, όπως τα μάτια, οι τρίχες στη μύτη και στα αυτιά, η γνάθος.
Παντού στο σώμα μας ενυπάρχουν κινητικές αλυσίδες. Οι σπλαχνικές αλυσίδες συνδέονται με τις μυοσκελετικές αλυσίδες. Προφανώς η κινητική ταύτιση αυτών των συστημάτων σημαίνει, ότι εννευρώνονται από τα ίδια νεύρα, ειδάλλως το νευρικό σύστημα δεν θα μπορούσε να ελέγξει αυτές τις κινητικές αλυσίδες. Το ζητούμενο είναι να εντοπιστεί σε ποιο σημείο αυτών των αλυσίδων υπάρχει δυσλειτουργία. Επίσης πρέπει να εντοπίσουμε σε ποια μέρη του νευρικού συστήματος υφίστανται παρόμοιες δυσλειτουργίες. Κι έτσι ουσιαστικά επιδιώκουμε να παρέμβουμε στο πληροφοριακό δίκτυο του εγκεφάλου και να αλλάξουμε τα ερεθίσματα, που κατευθύνονται προς τον εγκέφαλο, προκειμένου να επιστρέψουν στο σώμα οι κατάλληλες αποκρίσεις.
Με τις τεχνικές των σωματικών χειρισμών μπορούμε να θεραπεύσουμε δυσλειτουργίες, αλλά δε μπορούμε να θεραπεύσουμε ασθένειες!
Μπορούμε να βοηθήσουμε για κάποια συμπτώματα ασθενειών, αλλά όχι για τις ίδιες τις ασθένειες. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων με πόνο, πάσχουν από δυσλειτουργίες και όχι από ασθένειες.
Σε κάθε πέλμα διεγείρουμε πανώ από 7500 νευρικές απολήξεις. Επομένως σε μια ρεφλεξολογική συνεδρία διεγείρουμε κοντά στις 15000 νευρικές απολήξεις! Όλες αυτές οι απολήξεις καταλήγουν στο Ισχιακό νεύρο. Εισέρχεται στην Σ.Σ. από τους Ο-4 έως Ι-2. Από εκεί οποιοδήποτε ρεφλεξολογικό ερέθισμα διατρέχει ολόκληρη τη Σ.Σ. και καταλήγει στον εγκέφαλο. Μια ρεφλεξολογική συνεδρία λοιπόν παρέχει τεράστιο όγκο πληροφοριών προς τον εγκέφαλο.
Η νευρορεφλεξολογία λειτουργεί μέσω του νευρικού συστήματος και ως απόδειξη έχουμε τις άμεσες αντιδράσεις του οργανισμού. Παρόλα αυτά ακόμη δεν έχει εξακριβωθεί ο ακριβής μηχανισμός επίδρασής της στον εγκέφαλο.
Το νευρικό σύστημα αποτελείται από δύο λειτουργικά μέρη: το διαβιβαστικό και το διοικητικό. Οποιαδήποτε σωματική-οργανική λειτουργία επιτυγχάνεται μέσω νευρικού ερεθίσματος.
Η διαφορά μεταξύ ρεφλεξολογίας και νευρορεφλεξολογίας είναι, ότι στην πρώτη δουλεύουμε πάνω σε ζώνες, ενώ στη δεύτερη δουλεύουμε με ακρίβεια πάνω σε νεύρα. Και οι δύο πάντως χρησιμοποιούν το δίκτυο του νευρικού συστήματος.
Με τη νευρορεφλεξολογία μπορώ να επιδράσω επάνω σε ένα συγκεκριμένο νεύρο ή σύνδεσμο και να έχω βεβαίως επίδραση και σε όλους τους μύες ή όργανα, τα οποία εννευρώνονται από αυτό το νεύρο. Επί παραδείγματι το ισχιακό νεύρο δεν αφορά μόνο τους μύες του ποδιού, αλλά και τα νεύρα του κυκλοφορικού και λεμφικού δικτύου στο πόδι οπότε την ίδια στιγμή αλλάζω την κυκλοφορική και λεμφική ροή στο πόδι.
Έχουμε λοιπόν στο περιφερικό σύστημα συνδέσεις με σωματικούς κινητικούς νευρώνες, αυτόνομους νευρώνες κυκλοφορίας και λέμφου.
Το νευρικό σύστημα λειτουργεί σε διαδοχικά στάδια. Τα ερεθίσματα ξεκινούν από τα περιφερικά νεύρα, εισέρχονται στο νωτιαίο μυελό, και από εκεί στο εγκεφαλικό στέλεχος, κατόπιν στο μεσεγκέφαλο και τέλος στο φλοιό. Και οι αποκρίσεις ταξιδεύουν πίσω από τον φλοιό, στο μεσεγκέφαλο και στο στέλεχος, στο νωτιαίο μυελό και στο περιφερικό νεύρο.
Όποτε θέλουμε να επιδράσουμε στο νευρικό σύστημα(μέσω νευρο-ρεφλεξολογίας), οφείλουμε να σεβαστούμε αυτά τα στάδια. Πρέπει να δουλέψουμε βήμα βήμα από το περιφερικό σύστημα προς το ΚΝΣ και επιστρέφουμε στο περιφερικό. Και όταν δουλεύουμε πάνω στο νευρικό σύστημα, επιδρούμε στον έλεγχο του πόνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
