Περί κακοήθειας...
Παίρνω το θάρρος να αναρτήσω ένα κείμενο,το οποίο δεν μου ανήκει μεν,αλλά μου άρεσε πολύ και επειδή αρκετοί δεν ακούν Τρίτο Πρόγραμμα,θεώρησα απαραίτητο να αναγνωσθεί ευρέως.

ΜΑΝΟΣ-SEBASTIAN-FLOYD"ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ", ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 8.-10 ΠΡΩΙ, ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 8 ΜΑΪΟΣ 2009
ΚΑΚΟΗΘΕΙΕΣ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Το κείμενο αυτό είναι απομαγνητοφώνηση της Σκέψης της Ημερας (που μάς "έδωσε" τηλεφωνικά) στην εκπομπή μας, Μάνος Σεμπάστιαν Φλόϊντ, στα Πρωινά του Τρίτου, ο δρ. Νίκος Ζαμπόγλου, Καθηγητής Ογκολογίας και διευθυντής της πανεπιστημιακής ογκολογικής κλινικής του Οφενμπαχ στη Γερμανία. Μάς τό ζήτησαν πολλοί ακροατές και ακροάτριες.
«Αυτο που χαρακτηρίζει τα κακοήθη κύτταρα, είναι ότι δεν σέβονται τα περιθώριά τους. Δηλαδή, ένα καρκίνωμα του ήπατος μπορεί να εισβάλει στο νεφρό, ή σ’ ένα άλλο όργανο, χωρίς να λάβει υπ’ όψιν καθόλου τα όρια του άλλου οργάνου. Επίσης, αυτό που χαρακηρίζει τα κακοήθη κύτταρα είναι ότι δεν σέβονται τους κανόνες της Φυσης. Πολλαπλασιάζονται, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τι συμβαινει γύρω τους, ό,τι δηλαδή χρειάζονται και άλλα όργανα ουσίας για να τραφούν, και έτσι δημιουργούν μεταστάσεις, πετιούνται σε άλλα όργανα πολύ μακριά, και φτιάχνουν εκεί «κοινωνικές», δικές τους, ομάδες.
Αν δουμε, τώρα, πως συμπεριφέρεται ο άνθρωπος μέσα στον Κόσμο, διαπιστωνουμε ωρισμένες παράλληλες συμπεριφορές. Δηλαδή, και ο άνθρωπος δεν σέβεται τον δικό του κοινωνικό χώρο, και προσπαθεί να επεκταθεί στους χώρους άλλων – είτε γειτόνων, είτε εθνών άλλων. Δεν σέβεται σύνορα. Δεν σέβεται κανόνες, και προσπαθεί να πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά του, δηλαδή να αυξηθεί ό ίδιος, χωρίς να σκεφθεί κάν εάν μένει οτιδήποτε υπόλοιπο γιά άλλους. Βλέπουμε ότι ο άνθρωπος, προχωρώντας έτσι, διώχνει τα ζώα, διώχνει τα πάντα, αδιαφορεί για τη Φυση, και ζεί σήμερα από τον Ισημερινό μέχρι τον Νότιο και τον Βόρειο Πόλο.

Αυτα, είναι χαρακτηριστικά. Κοινώς, τρόπος εξέλιξης. Το ανησυχητικό ποιό είναι; Τα κακοήθη κύτταρα, στο τέλος της ημερας, αυτοκαταστρέφονται. Ειναι τόσο αδηφαγα, τόσο λαίμαργα, που στο τέλος καταστρέφουν τον οργανισμό μέσα στον οποίο βρίσκονται, μαζί και με τον ίδιο τον οργανισμό. Καταστρέφουν, δηλαδή, τον ασθενή, καταστρέφουν τον Ανθρωπο, αλλά ταυτόχρονα καταστρέφονται και τα ίδια.
Αυτό, ακριβώς, είναι που φοβάμαι σημερα με τον τρόπο, με τον κακοήθη τρόπο, με τον οποίο συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Και προπάντων, με την συμπεριφορά τους απέναντι στη Φυση. Ειναι τόσο αδηφάγος πιά ο άνθρωπος, που πολύ φοβάμαι ότι θα έχει το ίδιο τέλος με την κακοήθεια στο σώμα του ανθρωπου, δηλαδή θα καταστρέψει την Φύση του, το περιβάλλον του, και στο τέλος θα αυτοκαταστραφεί και αυτός.»

Σημείωση: Το κείμενο αυτό είναι πνευματική περιουσία, Copyright του Δρα. Ζαμπόγλου, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε χωρίς να γίνεται σαφή αναφορά σε αυτόν.